Masaż głęboki

Techniki masażu głębokiego (TMG) oraz różne formy uwalniania mięśniowo-powięziowego (UMP) czy też manipulacji powięziowych (MP) są wysoce wyspecjalizowanymi sposobami usuwania ograniczeń ruchomości w systemie powięziowym, wymagającymi ciągłego monitorowania odpowiedzi tkankowej pacjenta, w celu ustalenia kierunku, siły oraz długości “napięcia”, co w efekcie prowadzi do optymalnego zrelaksowania tkanek. Chociaż TMG, UMP i MP różnią się od siebie koncepcyjnie to w efekcie końcowym szukają tego samego, czyli optymalizacji funkcjonowania układu nerwowo-mięśniowo-szkieletowego w całym organizmie.

Jeśli za wspólny mianownik tych technik przyjmiemy koncepcję tensegracji wprowadzoną w latach 60 XX wieku przez amerykańskiego architekta Richarda Buckminster Fullera to prowadzona w jednym miejscu terapia będzie miała swoje holistyczne oddziaływanie w innych, w tym również bardziej dystalnych obszarach ciała.

Używając TMG/UMP/MP, terapeuta monitoruje napięcie tkankowe poprzez stworzenie dotykowego, kinestetycznego połączenia z pacjentem. To połączenie daje możliwość wyczucia napięcia i ruchu tkankowego pacjenta oraz umożliwia terapeucie wyczucie subtelnych ograniczeń ruchowych w systemie powięziowym. Jest bowiem anatomicznym faktem, iż stretching rozciąga powięź, która otacza mięsień lub grupę mięśniową, a nie samą tkankę mięśniową. Wynika to z faktu, że w żywym organizmie mięsień ma konzystencję prawie żelową. Jeśli dochodzi np. do naderwania mięśnia, to zawsze towarzyszy temu naderwanie lub rozerwanie powięzi go otaczającej.

W procesie naprawczym tkanka bliznowata (kolagen) wypełnia ubytek mięśniowy i powoduje upośledzenie jego kurczliwości, ale za wyczuwalne ograniczenie biernej elongacji całego mięśnia będzie odpowiedzialna powięź, w której doszło do utraty mobilności. Ten sam proces dotyczy powięzi otaczającej naczynia krwionośne, limfatyczne lub nerwy. Terapeuta używający TMG/UMP/MP pracuje z pacjentem, a nie na pacjencie. Jego rola sprowadza sie do roli stymulatora, który zamiast planować sesję terapeutyczną krok po kroku oczekuje na “prowadzenie jego rąk przez ciało pacjenta”.

Chociaż w pewnym sensie jest to semantyka definicji to techniki masażu głębokiego są z założenia bezpośrednie, czyli idące przeciwko oporowi tkanki natomiast techniki UMP/MP można wykonywać zarówno bezpośrednio jak i funkcjonalnie (zgodnie z ruchem tkankowym).

W naszym gabinecie dobieramy te techniki indywidualnie do pacjenta.

Dobre efekty stosowania tych technik są widoczne w:

• bólach mięśniowo-szkieletowych
• bólach krzyża
• bólach karku/szyi
• bólach głowy
• stanach pourazowych i pooperacyjnych
• zespole cieśni nadgarstka
• zapaleniu rozcięgna podeszwowego
• poprawie ruchomości blizn
• punktach spustowych (trigger points)
• fibromyalgii (tender points)
• bólach po wysiłku fizycznym i wielu innych.