Nowy pacjent

Pierwsza wizyta

Żeby zaplanować leczenie osteopatyczne czy celowane fizjoterapeutyczne należy zebrać szereg informacji w formie wywiadu, wykonać badanie, skorelować wyniki badania z badaniami dodatkowymi (Rtg, rezonans, USG, EMG, etc.) i stworzyć plan leczenia, który będzie podyktowany stanem pacjenta w relacji do jego realistycznych oczekiwań.

Oprócz wywiadu, który jest w zasadzie taki sam jak wywiad lekarski na pierwszej wizycie wykonujemy badanie diagnostyczne (najczęściej połączenie badania ortopedycznego z neurologicznym) rozszerzone o diagnostykę osteopatyczną.

Diagnoza osteopatyczna jest oparta o identyfikację kluczowych dysfunkcji somatycznych czyli zaburzeń ruchu tkankowego upośledzającego możliwości samoleczenia ustroju. Podczas pierwszego spotkania oprócz tego zazwyczaj wykonujemy również zabieg terapeutyczny mający na celu poprawę objawów pacjenta.

Jak długo trwa pierwsza konsultacja?

Tyle ile potrzeba, żeby wykonać to co jest opisane powyżej. Zazwyczaj jest to około 60 minut. W przypadkach prostych urazów jak np. skręcenie kostki jest to zazwyczaj 30-45 minut.

Ile wizyt będzie potrzebne?

Ilość planowanych wizyt określamy na pierwszej konsultacji. Jest ona w dużym stopniu uzależniona od rodzaju dolegliwości i stanu ogólnego, nasilenia objawów, braku skuteczności innych metod leczenia czy rozległości procesu chorobowego przyczyniającego się do utrzymywania się objawów.
W prostych przypadkach mogą to być 2-3 wizyty. Generalnie przyjmuję zasadę 3-4 wizyt. To znaczy, że jeśli po tych zabiegach nie ma znaczącej poprawy to potrzebne jest zazwyczaj rozszerzenie diagnostyki, odesłanie pacjenta do innego specjalisty lub zweryfikowanie oczekiwań pacjenta w stosunku do realnych możliwości samoleczenia.

Prostym przykładem tego ostatniego stanu rzeczy jest poważne zwyrodnienie stawu obwodowego lub stawów kręgosłupa z jednoczesnym oczekiwaniem znacznej poprawy przy jednoczesnym nie wyrażeniu zgody na leczenie operacyjne (np. endoproteza).

Jak należy się przygotować na pierwszą wizytę?

Proszę przybyć na czas i przynieść całą dokumentację związaną z dolegliwością (leki, wypisy ze szpitali, badania dodatkowe a nie same opisy, jeśli to możliwe) oraz listę leków branych na stałe. W osteopatii istota ludzka jest postrzegana jako dynamiczna jedność funkcji, w którym struktura i funkcja są ze sobą połączone na wszystkich poziomach i która posiada możliwości samoleczenia.

Takie holistyczne podejście wiąże się z zebraniem szerokiego wywiadu dotyczącym oprócz samej dolegliwości i chorób informacji m.in. o aktywności fizycznej, rodzaju pracy, żywienia i ogólnego samopoczucia. W zależności od dolegliwości należy być przygotowanym na zbadanie co najmniej przyległych okolic (jeśli dolegliwość dotyczy stopy badamy co najmniej całą kończynę).

W przypadku części kręgosłupa cały kręgosłup i kończyny dolne. Należy mieć na przebranie ubiór nie krępujący ruchów a jednocześnie umożliwiający badanie manualne. W przypadku kręgosłupa często należy być przygotowanym na rozebranie się do bielizny. Można przynieść sobie obuwie na przebranie. Ręcznik nie jest potrzebny.

Dysfunkcje somatyczne w powszechnym tego słowa znaczeniu są często nazywane „zablokowaniami”. Przykładem może być zablokowanie połączeń stawowych kręgosłupa lub stawów kończyn. Dysfunkcja somatyczna może jednak dotyczyć narządów wewnętrznych i ich struktur mocujących (krezki, więzadła, opony mózgowo-rdzeniowe) oraz blizn pooperacyjnych penetrujących w przypadku jamy brzusznej od skóry i mięśni przez otrzewną do narządu docelowego a w przypadku klatki piersiowej przez opłucną do segmentu płuca, oskrzela lub serca i wielkich naczyń (łuk aorty, aorta). Niezależnie od lokalizacji i przyczyny dysfunkcja somatyczna prowadzi do mniej lub bardziej nasilonego ograniczenia ruchu tkanek w stosunku do siebie,
ich sprężystości i ślizgu co skutkuje zaburzeniem swobody wymiany płynów ustrojowych i transportu substancji koniecznych do prawidłowego funkcjonowania komórek i narządów. Taka stagnacja ruchowa nie dotyczy więc tylko mięśnia, powięzi, torebki stawowej i stawu, ale również naczyń krwionośnych i limfatycznych oraz płynu maziowego (w przypadku stawu), płynu mózgowo-rdzeniowego (w przypadku czaszki i kręgosłupa), płynu surowiczego (pokrywającego powierzchnie narządów, błony śluzowe, opłucną i otrzewną). W zależności od rodzaju i umiejscowienia dysfunkcje korygujemy różnego rodzaju technikami osteopatycznymi.

Może to być np.:

• manipulacja stawowa (tzw. nastawianie)
• mobilizacja tkanek miękkich
• hamowanie napięcia mięśniowego
• techniki energii mięśniowej
• uwalnianie bolesnych punktów spustowych
• osteopatia czaszkowa
• osteopatia trzewna