Bóle szyi i rwa barkowa
Są to drugie, po bólu krzyża, co do częstości występowania dolegliwości ze strony kręgosłupa. Dolegliwości ze strony kręgosłupa szyjnego w…
Terapia czaszkowo-krzyżowa (TCK) jest delikatną i nieinwazyjną formą terapii manualnej, która może poprawiać naturalne możliwości samoregulacji i gojenia się ustroju. TCK może również zapewniać objawową ulgę w szerokiej gamie dysfunkcji i problemów bólowych. Rozwój technik czaszkowych zawdzięczamy m.in. W.G. Sutherlandowi, który był uczniem założyciela pierwszej szkoły osteopatii A.T. Stilla. Odważne prace Dr Sutherlanda, w latach trzydziestych XX wieku, nad badaniem ruchomości czaszki legły u podstaw osteopatii czaszkowej.
..wewnętrzne siły pacjenta są potężniejsze niż każda ślepa siła, która może być doprowadzona z zewnątrz.”
/ William Garner Sutherland, D.O. /
Oryginalne techniki czaszkowe były strukturalne i do korekcji dysfunkcji czaszkowych używano realnej siły. Po długich badaniach na Uniwersytecie Stanowym w Michigan między 1975 a 1983 rokiem, amerykański lekarz osteopatyczny J.E. Upledger rozwinął metodę Sutherlanda i udostępnił ją szerszej rzeszy terapeutów nie będących lekarzami osteopatii. W uproszczonym zarysie, metoda ta opiera się na manualnej ocenie poprawności funkcjonowania półzamkniętego systemu hydraulicznego składającego się z opon mózgowych i rdzeniowych wraz z pulsacyjnie krążącym płynem mózgowo-rdzeniowym. Od 1966 do 2005 osteopatię czaszkową zgłębiał inny amerykański lekarz osteopatyczny James Jealous, który w oparciu o swoje doświadczenia i embriologię Ericha Blechschmidta stworzył w 1994 roku model biodynamiczny osteopatii. Podczas gdy oryginalne techniki czaszkowe były strukturalne i do korekcji dysfunkcji czaszkowych używano realnej siły mechanicznej w technikach TCK i modelu biodynamicznym osteopatii czaszkowej używa się tzw. nasłuchu dynamiki płynowej i jej używa do korekcji dysfunkcji.
Na mechanizm rytmu czaszkowo-krzyżowego składa się pięć elementów:
Terapia czaszkowo-krzyżowa używa minimalnych sił (od kilku do kilkuset gramów) i jest zupełnie bezpieczna i skuteczna zarówno jako forma podstawowej jak również podtrzymującej terapii m.in. w:
Terapia czaszkowo-krzyżowa powstała z doświadczenia klinicznego, które pokazuje że zdrowie jest czymś aktywnym i dynamicznym, a nie tylko brakiem choroby. Ta forma terapii jak i inne formy leczenia manualnego podtrzymują zdrowie i mechanizmy je regulujące. Pomaga również zwiększyć witalność fizyczną i samopoczucie nie tylko przez jej wpływ na zmiany strukturalne, lecz również przez szersze implikacje natury wegetatywnej, emocjonalnej a nawet duchowej.
Od metodologicznego opisania technik czaszkowo-krzyżowych minęło sporo czasu. Początkowo były praktykowane wyłącznie przez osteopatów. Udostępnienie TCK szerszej gamie terapeutów doprowadziło do przenikania jej technik osobistymi doświadczeniami kilnicznymi różnych praktyków i w efekcie stworzyło kilka odmian TCK.
Większość praktyków używajacych TCK określa , że ok 85% klientów jest zadowolona z rezultatów. Poprawa może przyjść w różny sposób przez:
Większość ludzi odczuwa sesje czaszkowe jako przyjemne i relaksujące; często pacjenci określają odczucie podczas terapii jako doładowanie baterii; czasami odczuwają mrowienia lub chwilowy ból związany ze zdarzeniami z przeszłości; kiedy to mija ogólnym efektem jest poprawa objawów; część pacjentów odczuwa jakby coś wewnątrz ulegało reorganizacji lub jakby ściągano im ciężar z ramion.
Pacjent komfortowo leży na leżance; terapeuta układa swoje dłonie na ciele pacjenta wczuwając się w dynamikę jego tkanek; kontakt zaczyna się zazwyczaj od stóp po czym terapeuta kieruje się w stronę czaszki poprzez kość krzyżową, klatkę piersiową na wysokości przepony oraz szyję; zabieg zazwyczaj trwa około 60 minut.
Liczba sesji zależy od rodzaju dysfunkcji poddawanej terapii; podczas gdy stan ostry, pourazowy może wymagać 2-6 sesji, przewlekłe choroby czy też poważne urazy mogą wymagać większej liczby wizyt.
Delikatny i nie inwazyjny dotyk używany w TCK oznacza, że jest ona jedną z najbezpieczniejszych form terapeutycznych; jest nie analityczna i nie narzucająca się; w zasadzie jest to forma słuchania poprzez dłonie, ułatwiająca ciału dokonania korekcji potrzebnej w danym momencie.
Na pewno otwarte podejście pomaga, lecz efekty TCK nie są zależne od wiary w zabieg.