FDM

FDM czyli Fascial Distorsion Model został stworzony przez amerykańskiego lekarza osteopatycznego Stephena Typaldosa jako anatomiczna perspektywa do leczenia urazów. Stephen Typaldos rozwinął koncepcję FDM podczas swojej pracy w szpitalnym oddziale ratunkowym jak również w swoich prywatnych gabinetach w Kalifornii, Teksasie i Maine gdzie praktykował manipulacje osteopatyczne.

Dr Typaldos wyróżnił 6 odkształceń powięzi:

• Pasmo spustowe (TB)
• Odkształcenie kontinuum (CD)
• Przepuklina punktu spustowego (HTP)
• Odkształcenie cylindryczne (CyD)
• Fiksacja tektoniczna (TF)
• Odkształcenie pofałdowane (FD)

Każdemu z nich towarzyszy specyficzny język ciała pacjenta i charakterystyczny opis odczuwanych dolegliwości co daje podstawę do szybkiej diagnozy i skutecznego leczenia.

Dr. Typaldos odkrył swoje pierwsze pasmo spustowe we wrześniu 1991 roku w Yuba City w Kalifornii a swój pierwszy wykład na ten temat przeprowadził w swoje 35 urodziny w (25 marca 1992 roku) w Las Vegas.  W ciągu następnych 4 lat odkrył pozostałe 5 odkształceń powięzi a w 1996 roku ukończył pierwszą edycję swojej książki na temat FDM. Dr Typaldos udoskonalał swój model przez 15 lat rozszerzając jego zastosowanie również do dolegliwości przewlekłych. Jego przedwczesna śmierć 5 kwietnia 2006 roku uniemożliwiła mu rozwój FDMu o dalsze odkształcenia powięziowe dotyczące np. narządów wewnętrznych.
Koncepcja Dr Typaldosa jest podtrzymywana przez organizacje zrzeszające i kształcące terapeutów FDM w USA, Europie, Japonii i Afryce.

Do przykładów typowych urazów, które są łatwe do wyleczenia przy użyciu tej metody zaliczamy: naciągnięcia i naderwania mięśni i więzadeł, skręcenia stawu skokowego, tzw. shin splints, chorobę Osgood-Schlatter, uraz typu whiplash (z bicza) kręgosłupa szyjnego, bóle głowy, ból barku, zamrożone stawy, zapalenie powięzi podeszwowej, ból pleców i inne.

Przewlekłe dolegliwości bólowe również mogą być skutecznie leczone za pomocą FDM, ale poprawa zazwyczaj zajmuje więcej czasu niż w przypadku urazów w stanie ostrym. Rwa kulszowa, zespół cieśni nadgarstka i wiele innych dolegliwości również może być skutecznie leczone w tym modelu.

W podejściu FDM, leczenie jest skierowane na konkretne anatomiczne odkształcenia torebki stawowej, więzadeł i otaczającej je powięzi powodując fizycznie ich wycofanie. Gdy odkształcenia powięziowe zostaną poprawione, anatomiczne uraz już nie istnieje a pacjent może powrócić do normalnej bezbolesnej funkcji. Sukcesy i porażki są oczywiste dla pacjenta i terapeuty od razu po zabiegu, a w przypadku sukcesu, jest to bardzo satysfakcjonujące dla obu stron. Ponieważ leczenie FDM jest oparte na języku ciała pacjenta i mechanizmie urazu, który pomaga ustalić diagnozę FDM, wyniki są obiektywne, mierzalne, a często niesamowite.

Model odkształcenia powięzi (FDM) jest konkurencyjną i skuteczną metodą w leczeniu szerokiego zakresu urazów układu mięśniowo-szkieletowego.